ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမွာ ငါႏဲ႔မင္း

ကမ္းကခြာေနတဲ့သေဘၤာတစ္စင္းဟာ
ေနာက္ဆုံးဥၾသကိုသံရွည္ဆဲြလိုက္တယ္
ဒါနဲ႔ပဲငါတို႔ေ၀းရေတာ့မွာလားကြယ္
မျပနဲ႔
ေက်းဇူးျပဳၿပီးလက္မျပပါနဲ႔
တဆတ္ဆတ္ခါေနတဲ့လက္ဖ်ားမွာ
ေမတၱာတရားေလးအစင္းရာထင္သြားလိမ့္မယ္
သိေနၾကတာပဲ
ဒီတစ္ေႏြလည္းအရိပ္မရႏိုင္ဘူးဆိုတာ
ေကာင္းကင္ႀကီးမျပာေတာ့တဲ့အခါ
ပင္လယ္ပါပက္လက္ေမ်ာသြားခဲ့တယ္
မင္းပင္လယ္ဟာငါ့လက္ယက္တြင္း
ငါ့ေကာင္းကင္ဟာမင္းမနက္ခင္းေပါ့
ေခါင္းကိုေမာ့ထားအခ်စ္ရယ္
မသဲမကဲြေလးေငးခ်င္ေသးလို႔
ငါၾကားလိုက္တာမင္းရိႈက္သံမဟုတ္ဘူးမလား
ေသခ်ာပါတယ္
စိုစြတ္မ်က္ေတာင္ခတ္သံပါ
အဲဒါငါ့ဆီကလား
မေတြး၀ံ့ေတာ့ဘူးအခ်စ္ရယ္
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေတြအစမ္းေသေနၿပီ
ငါ့ေျခလွမ္းေတြဇက္က်ဳိးက်ေနၿပီ
တကယ္လို႔ေတြအကယ္ေရြ႕ေတြနဲ႔
အဲဒီတုန္းကေတြျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတြနဲ႔
မလြမ္းဘူး
တစ္ေယာက္ရင္ကိုတစ္ေယာက္တူးခဲ့ၾကတာ
ေနာင္တရဖို႔မွမဟုတ္ဘဲ
မီးခိုးမွ်င္ေလးတစ္စတစ္စအလွမ္းကြာ
မင္းမျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာေရာက္ၿပီဆိုမွ
ရိုးရိုးေလးငါငိုခ်လိုက္တယ္
မၾကားရေတာ့ဘူးအခ်စ္ရယ္
မင္းဘယ္လိုေခါင္းငုံ႔လိုက္တာလဲ။                ။

သစၥာမင္းအိမ္
၂၉၊၃၊၂၀၁၃