ဒီလိုနဲ႔ပဲ ခရီးမမည္တဲ့ခရီးမွာ ကၽြန္ေတာ္လမ္းဆုံးရေတာ့မွာလား မမမြန္ ေလွကားတစ္ကြက္ျခား႐ုံနဲ႔ ေျမြစားခံလိုက္ရတဲ့ ကစားပဲြလို အိပ္မက္ေတြကလိုရာနံပါတ္မွာ ဘယ္ေတာ့မွမရပ္ဘူး အားနာတတ္မယ္ဆိုရင္ ေဟာဒီေကာင္ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္အတ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ျဖစ္ေပးပါ မမမြန္ မမမြန္ႏွလုံးသားေလးႏူးပါေစေတာ့ရ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြလည္းေရခန္းခ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေက်းဇူးျပဳၿပီး မမမြန္ရယ္ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ရင္ဆိုတဲ့အမိန္႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို၀ါးကူမထိုးပါနဲ႔ ဒီေကာင္က ခံႏိုင္ရည္ေလးတစ္ထြာတစ္မိုက္ေလာ မမမြန္ဆိုတဲ့ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္မိေနတုန္း သစၥာမင္းအိမ္ ၂၉၊၅၊၂၀၁၃ |
Saturday, June 1, 2013
မမမြန္(၅)
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment